De industriële revolutie. Een nieuwe wereld verdrijft de oude. Maar wat als het ritme van de nieuwe tijd te snel gaat en de moderne wereld geen plek heeft voor je? Christiaan Hesen verliest vrouw en kinderen, huis en haard. Wat rest is een afgezonderd leven diep in de Peel, een woest niemandsland op de grens van Limburg met Brabant, een plek waar de verstotelingen leven, het klein volk. Een wereld vol mystiek, bijgeloof en duistere krachten. Maar dan doet ook hier de moderne tijd zijn intrede, waardoor de Peel – Hesen’s laatste toevluchtsoord – langzaam maar zeker helemaal dreigt te verdwijnen…
Men zegt dat de zittende figuur op waterton Christiaan Hesen alias de Rowwen Hèze is. Maar klopt dat wel? Volgens de overlevering had de Rowwen Hèze één lege oogkas. Dus rijst de vraag: wie is de man met de schop in het midden op de foto die eveneens één lege oogkas lijkt te hebben...?
In 1992 was ik net begonnen aan de filmacademie in Amsterdam. In datzelfde jaar beleefde de dialectband Rowwen Hèze uit America in Noord-Limburg een doorbraak dankzij een optreden op Pinkpop. In een krant verscheen een artikel over de herkomst van de bandnaam. Rowwen Hèze, dialect voor ruwe Hesen, bleek de bijnaam te zijn van de historische figuur Christiaan Hesen (1853-1947), één van de meest beruchte bewoners van de Peel.
Hij behoorde bij dat kleine groepje mensen uit de Peel, dat zich in de wildernis had teruggetrokken en niets moest hebben van de leefregels in de beschaafde wereld. Niemand kon precies zeggen waar deze mensen van leefden, maar er is er nooit een van honger gestorven.
- Bert Poels † - ooggetuige
Hesen's verhaal was zo opmerkelijk dat het mij inspireerde om er een scenario voor een jeugdfilm over te schrijven. Die film kwam er niet. Maar de wens om iets met Hesen te doen bleef onverminderd voortbestaan en werd later nog verder aangewakkerd door Ton van Reen's boek Klein Volk (2014), dat zich in zekere zin afspeelde in dezelfde arena als Hesen's verhaal. Een poging om Klein Volk te verfilmen liep eveneens op niks uit.
Maar dankzij een subsidiebijdrage van het Limburg Film Fonds zijn beide projecten nu, na ruim twintig jaar, weer springlevend.
Artist's impression van Christiaan Hesen (© Mosasaurusfilm / Frans Mensink).